بدون عنوان

سلام پرهام عزیزه مامان دیگه نمی دونم چه جوری تعریف کنم از حرف زدنت از کارهای بانم و قشنگت از مهربونیت از دوست داشتنت عزیه دل مامان هر رو زکه می گذره بیشتر و بیشتر تو دل همه جا باز می کنی

پسر قشنگ دیگه کامل حرف م یزنی و شروع کردی به جمله گفتم درسته که جمله هات هنوز گاهی اوقات کامل نیست ولی کاملاً منظورت رو بیان می کنی عزیزم پسر خوبی شدی و خداروشک رخوب غذا می خوری دیگه نگرانی به اون صورت ندارم و مثل همه مامانها یه دلتگی و نگرانی کوچولو همیشه تو وجوم هست

عزیزم یه موضوعی که فکرمو مشغول کرده عمل انگشت دستته ، تو به دنیا که اومدی انگشت شصت دسته چپت یه کامل یه کم خم داشت که اصطلاحاً می گن انگشت جناقی به ما گفتم تا 18 ماهگی صبر کنید درست می شه ولی متاسفانه نشد و بعد از 2-3 ماه که بالاخره دکتر پنجوی از مسافرت برگشت و ویزیتت کرد بهمون وقت داده که 2 مهر بریم برای بستری شدن تو بیمارستان و 3 مهر هم انگشتت رو عمل کنن نمی دونی چقدر نگرانم نمی دونی چقدر عصه می خورم نمی دونی چقدر یواشکی اشک می ریزم حاضر بودم خودم 10 بار عمل بشم و بیهوش بشم ولی تو حتی یه آمپول هم نزنی

پرهام عزیزم از روز قبل از عمل از بستری شدن از خون گرفتن از خود عمل از بیهوشی از همه چی و همه چی می ترسم

با دل مهربونت با قلب پاکت دستهای کوچولوتو به سمت خدا بگیر و ازش بخواه که عملت به خوبی باشه و تو فرشته کوچولو حتی یه ذره هم اذیت نشی بخواه که به مامان و بابا صبر و قوت قلب بده به خوبی با هم این روزها رو بگذرونیم و به سلامت همه چی تموم بشه وای نمی دونی چقدر دوست دارم هفته دیگه ایمن موقع رو ببینم

برامون دعا کن پرهام عزیز دها کن که من و بابا بتونیم به بهترین نحو ازت مراقبت کنیم و این روزها به خوبی بگذره